Αποχαιρετούμε το συνάδελφο Κώστα Πατέρα
Με πολύ μεγάλη θλίψη και βαριά καρδιά μάθαμε για το θάνατο του συναδέλφου μας Κώστα Πατέρα. Ο Κώστας έπασχε τα τελευταία χρόνια από μια βαριά αρρώστια που πάλεψε παλικαρίσια. Βέβαια όλη του τη ζωή ο Κώστας πάλευε παλικαρίσια σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Ως απλό μέλος του σωματείου μας ή ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου, αλλά και σε κάθε μάχη διεκδίκησης δικαιωμάτων μέσα από το σωματείο, στο πλευρό συναδέλφων και κόντρα στις αυθαιρεσίες των εργοδοτών. Αναζητούσε πάντα τρόπους μαζικοποίησης, ακούραστος έβγαινε σε εξορμήσεις για να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότεροι συνάδελφοι την ύπαρξη του σωματείου, να το πλαισιώσουν, να μπουν στη μάχη για τα δικαιώματά μας.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αγγλία από Έλληνα πατέρα και Αγγλίδα μητέρα ήρθε να ζήσει στην Ελλάδα. Από την πρώτη στιγμή που έπιασε δουλειά ως καθηγητής Αγγλικών σε φροντιστήριο γράφτηκε στο σωματείο. Εξέφραζε πάντοτε μεγάλη ανησυχία για την πορεία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα και διεθνώς και μας μετέφερε πολύτιμη πείρα από τη δράση του στην Αγγλία. Ανήσυχος ήταν όμως και για το περιεχόμενο των διδακτικών βιβλίων και του τρόπου διδασκαλίας της ξένης γλώσσας.
Πώς να αναπληρωθεί το κενό που αφήνει ο Κώστας στη ζωή και τη δράση μας; Όποιος τον γνώριζε τον συμπαθούσε και αναζητούσε την παρέα του για κουβέντα αλλά και το μοναδικό χιούμορ του.
Κώστα, σου υποσχόμαστε πως εμείς σε αυτό το δρόμο θα συνεχίσουμε, ακούραστα και πεισμένοι για το δίκιο μας. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, πάντοτε θα σε έχουμε μέσα στις καρδιές μας.