Όλοι & όλες στη συγκέντρωση την Παρασκευή 25 Αυγούστου στις 7 και μισή το απόγευμα στην Πλ. Συντάγματος
Να πάρουμε με τον αγώνα μας την υπόθεση της προστασίας της ζωής, της περιουσίας του λαού, του περιβάλλοντος και του όποιου δασικού πλούτου έχει απομείνει, στα χέρια μας.
Απαιτούμε από την κυβέρνηση να πάρει κάθε αναγκαίο μέτρο για να σβήσει η φωτιά στην Πάρνηθα. Δεν πρόκειται να μείνουμε απαθείς να βλέπουμε περιουσίες και ζωές να χάνονται στις φλόγες, ούτε θα ακούμε αποσβολωμένοι στις οθόνες μας τις αναλύσεις των κυβερνητικών στελεχών για το 112 και την κλιματική αλλαγή την ίδια στιγμή που δεν έχουν πάρει κανένα μέτρο πρόληψης, που έχουν αποψιλώσει την δασική υπηρεσία, διατηρούν τα χιλιάδες κενά σε πυροσβέστες.
Άραγε η «κλιματική κρίση» έχει αφήσει με μηδέν δασεργάτες τα δασαρχεία; Αυτή φταίει που δεν έχουν γίνει αναγκαίες εργασίες στους ορεινούς όγκους όπως καθαρισμός, διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών και δασικών δρόμων που είναι αναγκαίες για την πρόληψη και μπορούν να παίξουν καθοριστικό παράγοντα στην αντιμετώπιση;
Υπεύθυνη και για τη νέα καταστροφή είναι η εγκληματική πολιτική που υπηρετεί την επικίνδυνη λογική κόστους – οφέλους, όπου κόστος θεωρείται η προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού. Αυτή η πολιτική διαχρονικά των κυβερνήσεων είναι υπεύθυνη για τη υποχρηματοδότηση της δασοπροστασίας και της δασοπυρόσβεσης, για την υποστελέχωση όλων των αναγκαίων κρατικών υπηρεσιών που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην πρόληψη και την αντιμετώπιση μιας πυρκαγιάς ή άλλου φυσικού φαινομένου.
Αυτή η πολιτική έχει αφήσει υποστελεχωμένες τις πυροσβεστικές υπηρεσίες, συνεχίζει να εφαρμόζει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας του εποχικού πυροσβέστη, αφήνει την πυροσβεστική υπηρεσία να δίνει τη μάχη με απαρχαιωμένα μέσα και με ελλιπής συντήρηση. Αυτή την πολιτική στηρίζει η Περιφέρεια Αττικής και οι δημοτικές αρχές στην Αττική. Αυτή η πολιτική ακολουθείτε σχεδόν από το σύνολο των δημοτικών και περιφερειακών αρχών στην χώρα με αποτέλεσμα ανυπολόγιστες καταστροφές για την ανθρώπινη ζωή, την λαϊκή περιουσία και το περιβάλλον.
Ως εδώ και μη παρέκει, δεν θα φωνάξουμε ζήτω που καήκαμε!