Η ανεργία δεν είναι επιλογή. Καμία σκέψη για χειροτέρευση επιδότησης των ανέργων
Την παρούσα χρονική περίοδο, που το εισόδημά μας εξαφανίζεται από την ακρίβεια στο σουπερμάρκετ, τους λογαριασμούς για την ενέργεια και τα υπέρογκα ενοίκια, η κυβέρνηση μηχανεύεται τρόπους να μειώσει τους δικαιούχους του επιδόματος ανεργίας. Μάλιστα το κάνει μετά από έρευνα που πραγματοποίησε η ΔΥΠΑ με τον ΟΟΣΑ, γνωστό για τα «διαμάντια» του εναντίον των εργαζομένων, που υλοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις.
Τι κρύβεται πίσω από τα «περισσότερα κίνητρα για εργασία, ανταποδοτικότητα και δικαιοσύνη, αποτελεσματικότητα» του νέου συστήματος για το επίδομα ανεργίας, που εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή πιλοτικά με τυχαία επιλογή από τις αιτήσεις; Καταρχάς προβλέπει ως προϋπόθεση τα 175 ένσημα τους τελευταίους 14 μήνες πριν την απόλυση, χωρίς να υπολογίζονται οι 2 τελευταίοι μήνες. Το μέτρο αυτό θα αποβεί μοιραίο για την συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών στην ιδιωτική εκπαίδευση που δουλεύουμε με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, όπως και για τους οδηγούς και συνοδούς σε σχολικά λεωφορεία. Ήδη, πολλοί από εμάς δυσκολευόμαστε να συμπληρώσουμε τα 125 ένσημα που είναι προαπαιτούμενο στο παρόν σύστημα.
Αιτία για αυτό, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι και η αδήλωτη – υποδηλωμένη εργασία, η οποία στον κλάδο μας, εδώ και δεκαετίες, ξεπερνά το 40% των εργάσιμων ωρών, ενώ καμία κυβέρνηση δεν έχει πάρει ουσιαστικά μέτρα για να παταχθεί το φαινόμενο αυτό. Αντίθετα με την απαξίωση της επιθεώρησης εργασίας κάνει πιο εύκολη την παραβίαση ακόμα και του κατάπτυστου για τα δικαιώματά μας υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου.
Επιπλέον το νέο επίδομα που διαχωρίζεται σε δύο μέρη θα υπολογίζεται ως εξής:
- Σταθερό μέρος επιδότησης: Υπολογίζεται βάσει των αποδοχών του δικαιούχου. Εκκινεί από επιδότηση 70% του νομοθετημένου κατώτατου ημερομισθίου ή του μέσου ημερομισθίου του δικαιούχου (εάν οι αποδοχές του ήταν μικρότερες από τον κατώτατο μισθό) και μειώνεται σταδιακά στο τέλος της περιόδου επιδότησης.
- Μεταβλητό μέρος επιδότησης («μπόνους» σε όσους έχουν μακρύτερο ασφαλιστικό βίο): Εξαρτάται από τα έτη ασφάλισης του δικαιούχου (καταμετρώνται από το 4ο έως και το 20ο έτος ασφάλισης) και τον μέσο όρο αποδοχών του (όταν είναι μεγαλύτερος από τον κατώτατο μισθό). Ο υπολογισμός γίνεται με τον πολλαπλασιασμό των συντελεστών που αντιστοιχούν στα έτη ασφάλισης και τον μέσο όρο αποδοχών με το νομοθετημένο κατώτατο ημερομίσθιο. Προϋποθέσεις: α) Ένταξη στην τακτική επιδότηση, β) 900 ημέρες ασφάλισης κατ’ ελάχιστο κατά τους 50 μήνες πριν την ένταξη στην επιδότηση εξαιρουμένων των 2 τελευταίων μηνών, γ) Αποδοχές ίσες ή μεγαλύτερες από τον κατώτατο μισθό κατά τους 14 μήνες πριν την ένταξη στην επιδότηση εξαιρουμένων των 2 τελευταίων μηνών.
Για το πρώτο μέρος να σημειώσουμε ότι θα είναι 70% μόνο για τους πρώτους 3 μήνες και μετά θα πέφτει κλιμακωτά. Για το δεύτερο, ουσιαστικά είναι απλή κοροϊδία αφού ελάχιστοι συνάδελφοι θα το λαμβάνουν. Πόσοι από εμάς άραγε θα συμπληρώνουν 900 ένσημα τα τελευταία 4 χρόνια πριν την απόλυση ή αποδοχές μεγαλύτερες του κατώτατου μισθού;
Ας πάρουμε ως ενδεικτική την περίπτωση ενός συναδέλφου που συμπληρώνει 25 ώρες την εβδομάδα αλλά σε 2 ΑΦΜ εργοδοτών ενώ σε κανένα από αυτά τα δύο ΑΦΜ δεν έχει 21 ώρες. Επίσης ότι συμπληρώνει 11,09 ευρώ ως ημερομίσθιο για κάθε μέρα για πέντε μέρες την εβδομάδα. Αυτό σημαίνει ότι εξασφαλίζει 22 εργάσιμες ημέρες τον μήνα για 9 μήνες τον χρόνο. Επομένως στις αρχές Ιουνίου θα έχει ένσημα, αλλά χωρίς τους δύο τελευταίους πέφτει στα 198 – 44 =154 και επομένως πετιέται εκτός επιδόματος. Ακόμη και στην περίπτωση που έχει θερινά οπότε οι δύο τελευταίοι μήνες που δεν θα μετρηθούν θα είναι ο Ιούνιος και Ιούλιος πάλι η ένταξή του θα είναι οριακή. Σε κάθε περίπτωση δεν θα εντασσόταν στο δεύτερο μέρος που έχει ως προϋπόθεση τα 900 ένσημα στους τελευταίους 50 μήνες πριν την απόλυση.
Ως βασικά κριτήρια για το νέο σύστημα σύμφωνα με την κυβέρνηση είναι η παρακίνηση για εργασία και η ανταποδοτικότητα. Μήπως κίνητρο για εργασία ονομάζουν το αδύνατο της επιδότησης για την πλειοψηφία των εργαζομένων του κλάδου που αναγκάζονται σε απόλυση κάθε καλοκαίρι; Χρειάζεται να πούμε ότι στον κλάδο μας (όπως και σε κάθε άλλο) η ανεργία δεν είναι επιλογή; Δεν μας εκπλήσσει πάντως που σκέφτονται έτσι καθώς ξέρουν καλά τις συνθήκες εργασίας που έχουν επιβάλλει σε όλους τους χώρους δουλειάς που εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλέψουν έως και 13 ώρες την ημέρα για να τα φέρουν βόλτα.
Βάζουν κριτήριο την ανταποδοτικότητα, την στιγμή μάλιστα που μειώνουν με νόμους τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών. Κανείς λόγος δεν γίνεται για τις ανάγκες των εργαζομένων. Ουσιαστικά λένε ότι αν τα χρόνια πριν την απόλυση δεν είχες βρει δουλειά που να πληρώνεται καλά!, δηλαδή πάνω από τον κατώτατο μισθό των 830 μεικτών!! είναι δικό σου φταίξιμο και όχι της πολιτικής που έχει φτάσει στον πάτο των χωρών της Ε.Ε. την αγοραστική δύναμη του μισθού μας. Της πολιτικής που έχει καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις και που έχουν υπηρετήσει πιστά όλες οι κυβερνήσεις.
Αυτό που κρύβεται πίσω και από αυτή την μεταρρύθμιση, πίσω και από αυτόν τον «εξορθολογισμό» είναι η αδυσώπητη λογική του κόστους οφέλους που θέλει να εξοικονομήσει πόρους από τις δαπάνες για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, τις κοινωνικές υπηρεσίες, για να μπορεί το κράτος να έχει αναβαλλόμενο φόρο στις τράπεζες, φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές και να χρηματοδοτεί τις ανάγκες των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε..
Οι εκπαιδευτικοί σε ΦΜΕ, ΚΞΓ, ΚΜ όπως και οι οδηγοί και συνοδοί σε σχολικά λεωφορεία δεν συναινούμε σε αυτή τη λογική. Δεν δεχόμαστε να βάζουμε πλάτη σε οποιαδήποτε προσπάθεια θεωρεί τον άνεργο τεμπέλη που θέλει παρακίνηση για να δουλέψει ή που θέλει να μας πείσει ότι οι εργαζόμενοι πληρώνουν τους συνταξιούχους. Όλα αυτά είναι απλά κανιβαλικές λογικές που στόχο έχουν να βγάλουν λάδι τους επιχειρηματικούς ομίλους που ενώ πληρώνουν μόνο το 5% τον φορολογικών εσόδων του κράτους απολαμβάνουν τεράστια χρηματοδότηση και εργατική νομοθεσία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Αυτοί είναι που καταδικάζουν συνολικά τους εργαζόμενους σε ανεργία, που πιέζουν για χειρότερες συνθήκες εργασίας, μεγαλύτερη εκμετάλλευση και τελικά νομίζουν ότι μας κάνουν χάρη όταν συνταξιοδοτηθούμε.
Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια, αρκεί να πιστέψουμε στη δύναμή μας. Συνεχίζουμε να διεκδικούμε ακόμη πιο δυναμικά τα δίκαια αιτήματά μας από το κράτος και ιδιοκτήτες φροντιστηρίων, κέντρων μελέτης, κέντρων ξένων γλωσσών:
- Ένταξη στο επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις για τους εκπαιδευτικούς της ιδιωτικής εκπαίδευσης όπως και για τους οδηγούς και συνοδούς σε σχολικά λεωφορεία.
- Αναλογία του επιδόματος σε περίπτωση που συνάδελφοι στα θερινά μαθήματα δεν συμπληρώνουν ως μισθό το ποσό τους επιδόματος που θα δικαιούνταν αν δεν έκαναν θερινά.
- Πλήρη ασφάλιση με 21 ώρες την εβδομάδα ανεξαρτήτως αριθμού συμβάσεων. Οι ασφαλιστικές εισφορές ενός συναδέλφου που συμπληρώνει 21 ώρες με παραπάνω από μία σύμβαση είναι ίδιες με εκείνου που συμπληρώνει 21 με μία σύμβαση. Επίσης, στις 21 ώρες οι ασφαλιστικές μας εισφορές είναι ίδιες με οποιοδήποτε εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα που δουλεύει πενθήμερο 8ωρο και συνεπώς δικαιούται πλήρη ασφάλεια, δηλαδή 25 ένσημα/μήνα.
- Ο τακτικός χρόνος ανεργίας κάθε καλοκαίρι να προσμετράται στα συντάξιμα.
- Συλλογικές συμβάσεις εργασίας.