ΟΤΑΝ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ-ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΓΜΗ

Συμμετέχουμε στη συγκέντρωση που καλούν οι Φορείς και τα Σωματεία την Τετάρτη 5 Μάρτη στις 19.00 στο Σύνταγμα.

 

ΟΤΑΝ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η συγκέντρωση της Παρασκευής 28/2 είναι ιστορική, καθώς πρέπει να ανατρέξουμε σε ιστορικά αρχεία για να τη συγκρίνουμε με άλλες αντίστοιχου μεγέθους. Περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι φώναζαν στην Αθήνα ότι δεν έχουν οξυγόνο μέσα σε αυτό το σύστημα της σήψης και της εκμετάλλευσης, πάνω από ενάμισι εκατομμύριο συνολικά σε όλη την Ελλάδα και στο Εξωτερικό.

Οι συγκεντρώσεις αυτές είναι το αποτέλεσμα μιας μάχης που δίνεται για πάνω από δύο χρόνια, αφού πριν ακόμη συμβεί το έγκλημα, το Σωματείο των Σιδηροδρομικών ήδη προειδοποιούσε πως τα τρένα είναι ωρολογιακές βόμβες. Οι τεράστιες ελλείψεις στις αναγκαίες υποδομές και στο ανθρώπινο δυναμικό εντείνονταν για δεκαετίες και ιδιαίτερα μετά από την πλήρη ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ το 2019 από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Όταν έγινε το δυστύχημα η Κυβέρνηση είχε το ουρανομήκες θράσος να το καταλογίζει ως λάθος ενός ανθρώπου, λογαριάζοντας όμως χωρίς τον ξενοδόχο, καθώς τα Σωματεία ήταν εκεί να αναδείξουν και πάλι τις εγκληματικές της ευθύνες, αποκαλύπτοντας το ψεύτικο αφήγημά της.

Η επιμονή και η αποφασιστικότητα των Σωματείων, σε συνδυασμό φυσικά με το Σύλλογο Πληγέντων του Δυστυχήματος, συνέβαλε ουσιαστικά ώστε το έγκλημα των Τεμπών να παραμείνει ζωντανό στη μνήμη όλων για δύο χρόνια. Ακόμη περισσότερο, τα Σωματεία συνέβαλαν ώστε η Γενική Απεργία στις 28 Φλεβάρη να μην αντιμετωπιστεί ως μνημόσυνο, αλλά ως μια διαδήλωση που θα απαιτήσει τη δικαίωση των θυμάτων, την καταδίκη των πραγματικών ενόχων και μια δήλωση πως δεν θα επιτρέψουμε να υπάρξουν ξανά θύματα αυτής της εγκληματικής πολιτικής. Μία διαδήλωση που παλεύει για τους νεκρούς, αλλά και για τους ζωντανούς.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, το σωματείο μας συνέβαλε με τις δυνάμεις του, να σπάσει η σιωπή και ο φόβος, να φτάσει το μήνυμα της απεργίας στους χώρους δουλειάς μας. Με την πλούσια συζήτηση στη γενική μας συνέλευση, ανταλλάξαμε επιχειρήματα, για όλες τις αιτίες που οδήγησαν στο έγκλημα, που είναι ακόμα εδώ και τις ζούμε σε όλες τις πλευρές της ζωής μας. Στους χώρους δουλειάς, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, σε νοσοκομεία και σχολεία. Στα ανύπαρκτα σχέδια για πλημμύρες, φωτιές και σεισμούς. Στον κίνδυνο να συμβούν κι άλλα εγκλήματα όσο η κυβέρνηση μαζί με την πλειοψηφία των κομμάτων που στηρίζουν την πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, μας εμπλέκουν ενεργά στους πολέμους που γίνονται στη γειτονιά μας.

Όσο πλησίαζε η μέρα της απεργίας, πολλαπλασιάζονταν τα θετικά μηνύματα από εκατοντάδες φροντιστήρια και σχολεία. Καθημερινά εκατοντάδες συνάδελφοι δήλωναν πως πρόκειται να απεργήσουν, οι μαθητές μας ρωτούσαν αν θα μας δούνε “κάτω” και οι εργοδότες μας έψαχναν για δικαιολογίες που πρέπει να μηχανευτούν για τους γονείς.

Υπό το βάρος του πρωτοφανούς κύματος των απεργών και της κατακραυγής από γονείς και μαθητές η πλειοψηφία των φροντιστηρίων της Αττικής έκλεισε, ενώ όσα έμειναν ανοιχτά λειτούργησαν με σημαντικές ελλείψεις. Αντίστοιχη ήταν η κατάσταση στα Ιδιωτικά Σχολεία, όπου πολλά έκλεισαν λόγω αδυναμίας να λειτουργήσουν, είτε επειδή δεν είχαν αρκετούς καθηγητές, είτε επειδή δεν είχαν αρκετούς οδηγούς και συνοδούς ώστε να μεταφέρουν τους μαθητές. Πολλοί σχολάρχες δεν ντράπηκαν να ανακοινώσουν σχολικές εκδρομές, ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν με μειωμένο προσωπικό, ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που αντιμετώπισαν τους απεργούς με ευθείες απειλές.

 

Τίποτα όμως δεν ήταν ικανό να ανακόψει την ορμή των εργαζομένων.

 

ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΓΜΗ

Στη Γενική Απεργία της Παρασκευής οι εργαζόμενοι απέδειξαν τη δύναμη τους. Απέδειξαν πως μπορούν οι ίδιοι να καθορίζουν τις εξελίξεις, να βάζουν τις ανάγκες τους στο προσκήνιο και να διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο.

Χιλιάδες εργαζόμενοι, στον κλάδο μας και αλλού, απήργησαν για πρώτη φορά, γίνανε τμήμα ενός αποφασιστικού, οργανωμένου και συλλογικού αγώνα που όμοιό του δεν είχαμε ζήσει εδώ και δεκαετίες. Μάταια προσπάθησε η Κυβέρνηση να αμαυρώσει τις κινητοποιήσεις με την αξιοποίηση των γνωστών παρακρατικών ομάδων ως τη δικαιολογία για να διαλύσει με χημικά τη συγκέντρωση. Η Ιστορία γράφτηκε.

Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι αναγνωρίζουν ως πραγματικό ένοχο για το εγκλημα των Τεμπών το κέρδος. Όσα ψέματα και να επινοήσουν η υπόθεση αυτή δεν συγκαλύπτεται. Όλο και πιο σαφές γίνεται σε όλους μας πως ζούμε τελικά από τύχη σε μία κοινωνία οργανωμένη έτσι που προκειμένου τα κέρδη των επιχειρηματιών να μεγιστοποιηθούν, δεν επιλέγεται κανένα ουσιαστικό μέτρο ασφαλείας. Αυτό το βλέπουμε σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις στις χώρες της ΕΕ και αλλού, με πολύνεκρα “δυστυχήματα” στον σιδηρόδρομο. Τα εργατικά δυστυχήματα συνεχώς αυξάνονται και καταγράφονται πλέον πάνω από 300 θάνατοι τα τελευταία δύο χρόνια. Παράνομα φορτία με εκρηκτικές και εύφλεκτες ύλες μεταφέρονται σε πλοία, δρόμους και ράγες χωρίς κανέναν έλεγχο και κάθε μέρα είναι πιθανό να συμβούν τα επόμενα Τέμπη.

Η 28η Φλεβάρη ήταν η αρχή της αντεπίθεσης των εργαζομένων απέναντι σε όσους βάζουν την ανθρώπινη ζωή σε δεύτερη μοίρα. Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί δυναμικότερος από ποτέ, με την αποφασιστικότητα και την οργάνωση που απαιτείται ώστε να είμαστε αποτελεσματικοί και να κερδίσουμε όσα δικαιούμαστε.

 

Θα μας βρουν στο δρόμο και την ημέρα της προγραμματισμένης προ ημερησίας συζήτησης στη Βουλή!

 

Συμμετέχουμε στη συγκέντρωση που καλούν οι Φορείς και τα Σωματεία την Τετάρτη 5 Μάρτη στις 19.00 στο Σύνταγμα.