ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Για τη συμμετοχή μας στην αποστολή του ΠΑΜΕ στο Βελιγράδι
Με αφορμή τα 25 χρόνια από τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ, πραγματοποιήθηκε στις 20-21 Απρίλη αποστολή στο Βελιγράδι και στο Νόβι Σαντ συνδικάτων της Αττικής που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Μέλη του σωματείου μας συμμετείχαν στην αποστολή αυτή.
Από τις 24 Μαρτίου μέχρι τις 10 Ιούνη του 1999, η Γιουγκοσλαβία βομβαρδίστηκε ανελέητα από το ΝΑΤΟ, προκειμένου να ξαναμοιραστούν οι σφαίρες επιρροής, οι αγορές, οι πηγές και τα δίκτυα ενέργειας. Με πρόσχημα την υπεράσπιση των Αλβανών Κοσοβάρων (πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου), οι νατοϊκές δυνάμεις εκτόξευσαν πάνω από 420.000 βλήματα, πυραύλους, βόμβες (πολλές μάλιστα ραδιενεργού απεμπλουτισμένου ουρανίου) που προκάλεσαν τον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων, το 75% εκ των οποίων ήταν άμαχοι (τουλάχιστον 400 παιδιά).
Βομβαρδίστηκαν 25.000 κτήρια, 14 αεροδρόμια, 2 διυλιστήρια, το 1/3 των εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής, σχεδόν όλα τα εργοστάσια, 305 σχολές, σχολεία, νοσοκομεία και μαιευτήρια, μοναστήρια, γέφυρες και δρόμοι, προσφυγικά κομβόι, μέχρι και νεκροταφεία. Οι ομοιότητες με το στοχευμένο μακέλεμα του παλαιστινιακού λαού στις μέρες μας από το ισραηλινό κράτος είναι παραπάνω από προφανείς.
Την αποστολή υποδέχθηκε αντιπροσωπεία της Συνομοσπονδίας Σερβικών Συνδικάτων (CΛΟΓΑ). Οι εκατοντάδες συνδικαλιστές περιηγηθήκαμε στην πόλη του Βελιγραδίου, σε σημεία που μαρτυρούν ακόμα και σήμερα τη νατοϊκή θηριωδία, όπως τα βομβαρδισμένα κτήρια της κρατικής ραδιοτηλεόρασης (όπου βρήκαν τον θάνατο 16 εργαζόμενοι στις 23 Απρίλη 1999) και του Υπουργείου Αμύνης. Η απόκοσμη θέα των διαλυμένων κτηρίων ακριβώς δίπλα στις σύγχρονες εγκαταστάσεις της πόλης προκαλεί δέος αλλά και την αίσθηση του χρόνου που σταμάτησε: μια ανοιχτή πληγή στα σπλάχνα του Βελιγραδίου, στέκονται αδιάψευστος μάρτυρας της νατοϊκής βαρβαρότητας. Στο πλαίσιο της λήθης, που προσπαθούν να επιβάλλουν στη μνήμη των λαών οι αστικές κυβερνήσεις, το σέρβικο Υπουργείο Υποδομών & Μεταφορών υπέγραψε σύμβαση το 2024 με την οποία παραχωρεί τα βομβαρδισμένα κτήρια του Υπουργείου Αμύνης σε αμερικάνικες υπεράκτιες (offshore) εταιρείες για ανοικοδόμηση…
Στο πάρκο Τασμαϊντάν βρίσκεται ένα μνημείο αφιερωμένο στα παιδιά-θύματα των νατοϊκών: το άγαλμα ενός τρίχρονου κοριτσιού, της Μίλιτσα Ράκιτς, που δολοφονήθηκε μέσα στο σπίτι της στις 17 Απριλίου 1999 από πυρομαχικά διασποράς. Η επιγραφή «ήμασταν απλώς παιδιά» που φέρει το άγαλμα δηλώνει με τον πιο λιτό και εύγλωττο τρόπο την απόλυτη κτηνωδία των βομβαρδισμών.
Τον Απρίλη του 1999, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε επανειλημμένα τη γέφυρα Ζέζελ στο Νόβι Σαντ (τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας), κομβική για τη σύνδεση της Σερβίας με την Ουγγαρία. Την (ανοικοδομημένη πλέον) γέφυρα επισκεφθήκαμε την Κυριακή 21 Απρίλη με τη συμμετοχή και εκπρόσωπους της CΛΟΓΑ. Απλώσαμε ένα γιγαντοπανό που ανέγραφε «75 χρόνια το ΝΑΤΟ στοχοποιεί τους λαούς – Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί». Με αυτή την πράξη στείλαμε μήνυμα αλληλεγγύης και συναδέλφωσης, σε μια περίοδο που οι λαοί είμαστε ξανά αντιμέτωποι με τη φωτιά του πολέμου, και μάλιστα με τους ίδιους πρωταγωνιστές: ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ και τις κυβερνήσεις – συμμάχους τους.
Η αντι-ιμπεριαλιστική αποστολή στη Σερβία συνέπεσε με την απαράδεκτη ψηφοφορία στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την ένταξη του προτεκτοράτου του Κοσόβου, μια εξέλιξη που έχει προκαλέσει δικαιολογημένα την οργή και την αγανάκτηση του σερβικού λαού, κάτι που διαπιστώσαμε όσοι βρεθήκαμε στο Βελιγράδι. Πρόκειται άλλωστε για άλλο ένα χτύπημα, 25 χρόνια μετά το αιματοκύλισμα του σερβικού λαού, που ανοίγει τον ασκό του Αιόλου γιατί επισφραγίζει την αλλαγή συνόρων κατά παραγγελία των ιμπεριαλιστικών ενώσεων.
Σε αυτήν την κατάπτυστη απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, ύστερα μάλιστα από σχετική εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, αναφέρθηκε στην ομιλία του στη συγκέντρωση στο Νόβι Σαντ ο Ζέλικο Βεσελίνοβιτς, πρόεδρος της CΛΟΓΑ. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά,
«η Ντόρα Μπακογιάννη δεν είναι η Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι οι εργαζόμενοι, ο λαός αυτής της χώρας, που είναι στο πλευρό του σερβικού λαού, κάτι που αποδεικνύει και η αποστολή των συνδικάτων στη Σερβία. Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό, που αυτήν τη στιγμή όλος ο σερβικός λαός βλέπει τις εικόνες και τα ρεπορτάζ από αυτήν την αποστολή των συνδικάτων, βλέπει τον ελληνικό λαό δίπλα του 25 χρόνια μετά, κόντρα στην ελληνική κυβέρνηση και όσους στηρίζουν το ΝΑΤΟ».
Στη συγκεκριμένη πρόταση της κυβέρνησης κράτησε στάση αποχής ο Αλ. Τσίπρας (ΣΥΡΙΖΑ) και ο Γ. Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ).
Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών!
Η σημασία αυτής της κινητοποίησης είχε μεγάλη απήχηση στους εργαζόμενους της Σερβίας. Καθώς αποχωρούσαν τα πούλμαν της αποστολής, ένας εργαζόμενος σε παρακείμενο βενζινάδικο στεκόταν και μας χαιρετούσε με υψωμένη γροθιά, υπογραμμίζοντας γλαφυρά την ανάγκη της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Μαγαζάτορες, όταν μάθαιναν τον λόγο της αποστολή βούρκωναν και αγκάλιαζαν τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη τους για την πολύμορφη αλληλεγγύη.
Αποτυπώθηκαν στα αναλυτικά ρεπορτάζ των σερβικών ΜΜΕ και του κρατικού τηλεοπτικού καναλιού της τηλεόρασης οι διαδηλώσεις σχεδόν σε όλα τα σημεία που έγιναν. Το αντίθετο δηλαδή απ’ ότι συνέβη στην Ελλάδα, όπου παρά το πλούσιο υλικό (φωτογραφίες, βίντεο, ανακοινώσεις) που έστειλε το ΠΑΜΕ στην ΕΡΤ και στα ιδιωτικά ΜΜΕ της χώρας μας, η κινητοποίηση αυτή θάφτηκε εντελώς. Και πως να μην θαφτεί, όταν τόσο η κρατική πολιτική, όσο και τα ιδιωτικά ΜΜΕ, που έχουν στην ιδιοκτησία τους οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, στηρίζουν τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και τότε και σήμερα;
Η θλιβερή αυτή επέτειος των 25 χρόνων είναι ιδιαίτερα σημαντική, αφού τα συμπεράσματα σήμερα είναι πιο επίκαιρα από ποτέ: για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που στηρίζουν αυτές τις δολοφονικές ενώσεις, όπως και τότε. Σήμερα, που ο πόλεμος φουντώνει ξανά με τους ίδιους πρωταγωνιστές, τους ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, που η Ελλάδα – όπως και τότε – συμμετέχει ενεργά σε δύο μέτωπα (Ουκρανία, Μέση Ανατολή) και γίνεται πρώτος στόχος αντιποίνων
Η αποστολή του ΠΑΜΕ ήταν άλλη μια πολύτιμη συμβολή στην ανάπτυξη του αντιπολεμικού – αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος. Για να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά η απαίτηση για καμία συμμετοχή, καμία εμπλοκή, καμία στήριξη στους φονιάδες των λαών. Για να γυρίσουν πίσω η φρεγάτα Ύδρα και όλες οι μονάδες του ελληνικού στρατού που βρίσκονται εκτός συνόρων. Για να δυναμώσει η αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης που σφαγιάζεται από το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ και τους συμμάχους του.
Η κινητοποίηση αυτή από την Ελλάδα στο Βελιγράδι έγραψε ιστορία, εκπέμποντας διεθνώς και δυνατά το μήνυμα του διεθνισμού και της αντι-ιμπεριαλιστικής πάλης των λαών. Βάλαμε τον πήχη των διεθνιστικών αγωνιστικών εκδηλώσεων αλληλεγγύης ακόμα πιο ψηλά. Με αυτήν την αγωνιστική παρακαταθήκη, με την πάλη για το δίκιο των λαών απέναντι στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλιστικού πολέμου συνεχίζουμε μέχρι τη νίκη!
«Σε συνοικίες και σε δρόμους, παλεύουμε με τους λαούς.
Κόντρα σ’ όλους τους πολέμους, τους ιμπεριαλιστικούς!
ΝΑΤΟ – φονιάς! Το ξέρει όλος ο ντουνιάς…
Με τους λαούς αδελφωμένους, εργάτη μην τους προσκυνάς…»
Βελιγράδι, 2024
Όλοι και όλες στην απεργιακή συγκέντρωση της Τετάρτης 1η Μάη
9:30 στα Προπύλαια
10:00 στον Πειραιά (ρολόι)
Να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο πόλεμος και η αδικία.
«Πολλοί άλλοι μαζί τους, που ο αριθμός τους είναι ατέρμονη λεγεώνα, μας πρόλαβαν σε τούτη την οδό. Ιδέτε μας! Είμαστε έτοιμοι καθ’ όλα να τους ακολουθήσουμε στη μεγάλη πορεία!»
Αύγουστος Σπάϊς, Σικάγο, 1886